Safari

Donderdag, vrijdag en zaterdag zijn we op safari geweest. Donderdag om half acht werden we opgehaald bij het winkelcentrum door de safaribus. In totaal zijn we met zes meiden, een leuke groep. Na een reis van zes uur in een busje over wegen met grote gaten en hobbels kwamen we aan bij murchinson falls. Het is een prachtig resort waar we verblijven, net een jaar oud, met mooie lodges en goede bedden. De bediening is erg onderdanig, ze staan met hun handen op de rug en stukje van je vandaan en als je dan iets nodig hebt staan ze gelijk naast je.Nadat we de spullen in de lodges hebben gezet gaan we onze eerste game drive doen. Met een gids gaan we het park in, het dak van de bus wordt omhoog gezet zodat we alles goed kunnen zien. Al snel kwamen we de olifanten en de giraffen tegen. Heel bijzonder om ze zo rond te zien lopen. We hebben ook nog impala's en hartenbeesten gezien.

Om zeven uur waren we terug op het resort en konden we gaan dineren. De volgende ochtend om zes uur uit bed en ontbijten. Eerst kregen we een banaan op een bordje met mes en vork. Om half zeven weer in de bus voor de volgende game drive. 's Nachts had het flink geregend dus moesten we soms door erg diepe plassen rijden. We kwamen dezelfde dieren weer tegen maar nu ook nog hyena's, apen, zwijnen en nijlpaarden. De leeuwen hebben zich niet laten zien, we zijn zelfs van de paden af gegaan om ze te zoeken maar nee hoor geen leeuw te zien. Voor de lunch zijn we terug gegaan naar het resort. We kregen als toetje een banaan.

Na de lunch zijn we we boottocht over de Nijl gaan maken naar de waterval. Die viel erg tegen, was niet zo spectaculair. Wel hebben we krokodillen en veel nijlpaarden gezien. Na de boottocht weer terug voor het diner. Was goed eten en als toetje kregen we een ......... banaan.

De volgende ochtend moesten we nig vroeger opstaan, om vijf uur. Na het ontbijt met alweer een banaan zijn we in de bus gestapt om naar de neushoorns te gaan kijken in een ander park. Lopend zijn we ze met een gids gaan zoeken. Ze waren al snel gevonden, onder een boom achter de struiken. We moesten heel stil zijn en als er een neushoorn naar je toe kwam moest je achter een boom gaan staan of erin klimmen. Gelukkig ging het goed.

's Middags waren we terug in Kampala, weer helemaal doorgeschud. Waren een paar leuke dagen en we hebben veel gelachen.

Vandaag ben ik samen met een vrijwilliger en een gids een city tour gaan doen. Lopend door de straten van Kampala naar het paleis van een koning, via een gegraven meer naar de slumps, de krottenwijken. Het is ongelooflijk wat je dan allemaal ziet en soms ook wel beangstigend. Je moet goed op je spullen passen maar niet te opvallend en vooral niet bang zijn. De gids had gezegd dat we rechtdoor moesten lopen en hij liep achter ons om ons in de gaten te houden. Nadat we door de slumps waren gelopen kwamen we bij een markt en hebben we wat gegeten, mijn eerste Afrikaans eten. Gapatti met bruine bonen, gapatti is een soort pannenkoekje. Na de lunch zijn we verder gelopen naar het taxipark, daar staan tientallen taxi's, dit zijn busjes waar 16 mensen in kunnen. Met zo'n taxibusje, ze noemen die hier matato, zijn we naar Lake Victoria gereden en hebben daar op Miami Beach gezeten. Daarna weer met de matato terug naar het centrum. Daar heeft de gids mij in een matato gezet die mij in de buurt van het project zou brengen. De gids had tegen de conductor gezegd waar hij mij uit de bus moest zetten en vandaar wist ik wel waar ik met de boda verder kon. Het was een leuke dag, veel indrukken op gedaan en veel gezien.

Nog een week werken en dan zit het er weer op.

Brillen uitdelen

Het weekend hebben we relaxed doorgebracht, zaterdag zijn we naar de Craftmarket, een soort markt met allemaal souvenirs, geweest en hebben in de binnenstad gegeten. Zondag zijn we bij de oprichters van de mission op de koffie geweest. Dit zijn Nederlanders die in 1968 hier begonnen zijn in een hutje en twee kinderen. Dit breidde zich steeds verder uit tot het complex wat het nu is, scholen, slaapzalen, clinic etc. Zij hebben in het begin hier een aantal jaren gewoond en hebben in Nederland een stichting opgericht die nu allerlei zaken regels en de leiding van de mission hebben overgedragen aan Ugandesen. Het was heel interessant om te horen wat zij allemaal hebben meegemaakt hier en hoe het gegroeid is en nog steeds groeit.

Enkele weken geleden zijn hier een aantal opticiens geweest om bij de schoolkinderen, het personeel en mensen in de omgeving de ogen op te meten. In totaal zijn er ongeveer 900 mensen gecontroleerd en zijn er ongeveer 300 brillen besteld. Donderdag zijn de brillen gekomen en vrijdag zijn we begonnen met het uitzoeken van de brillen en het personeel van het ziekenhuis zijn de mensen gaan bellen dat de brillen er zijn. Maandag was het zover en werden een aantal brillen opgehaald. Het was een drukte van belang en een heel gedoe om de namen goed te verstaan en de juiste bril te geven. De schoolkinderen kwamen tegelijk en begonnen zelf tussen de brillen te zoeken met het gevolg dat er een paar verdwenen waren.

Maandag zijn we naar het hospitaal geweest waar Mirjam vorig jaar heeft gewerkt om de spullen af te geven die we meegebracht hadden, ze waren er erg blij mee. We hebben nog een rondleiding gehad, het is allemaal erg oud, bedden zijn roestig en net zoals hier brengen de patiënten alles zelf mee. Het is wel een stuk groter dan de clinic hier.

Donderdag, vrijdag en zaterdag gaan we op safari, hebben we even wat anders te doen, ben benieuwd hoe dat zal zijn. En dan is het nog 1 week en dan zit het er al weer op.

Een berichtje uit Oeganda

Het is een tijd geleden dat ik op de blog ben geweest, het internet is erg slecht, schrijf nu maar via mijn telefoon.

Woensdag zijn we gestart met werken. In de clinic komen dan de zwangere voor de controles, er zitten dan zo'n 25 dames op lage houten bankjes te wachten. Eerst wordt er verteld wat ze aan moeten schaffen en wat ze mee moeten brengen voor de bevalling. Ondertussen komen er steeds meer dames bij en schiuven ze weer wat op zodat die ook kunnen zitten. Na het praatje is het zover en worden de dames twee bij twee binnen geroepen, ze hebben een nummer gekregen, e doen we de bloeddruk controle en worden ze gewogen. De vroedvrouw voelt daarna de buik om te kijken hoe ver de zwangerschap gevorderd is, hoe de ligging is en de hartslag wordt gecontroleerd met een metalen toeter. De dames brengen zelf een plastic zeil mee waar ze op moeten gaan liggen. Als de controles gedaan zijn krijgen sommige een tetanusinjectie en ze krijgen wormen pillen en staalpillen. En dan moet er afgerekend worden.

Vrijdag zijn we op outreach gegaan, in een schoolgebouwtje met open ramen. Dit moest eerst nog opgeruimd worden, bankjes aan de kant en de vloer vegen. Het losse zand aan de kant vegen want buiten een zandvloer is er niets. Een paar lage bankjes worden terug gezet zodat wij daarop kunnen gaan zitten. De kinderen van de school komen per klas en krijgen vit A en wormen pillen. Sommige ouderen gaan bij de dokter, er wordt de bloeddruk gemeten en de dokter kijkt ze na. Sommige worden getest op HIV. Een groot probleem hier net als de wormen.

In het weekend zijn we vrij. Zaterdag zijn we met de coördinator van Doing Good een nieuw project gaan bezoeken in Jinja, ongeveer een uur rijden van Kampala. Dit is een sport project dat geleid wordt door enthousiaste mannen.

Maandag zijn we op outreach gegaan, onder een boom op bankjes, er werd een touw over een boom gegooid en daar kwam de weegschaal aan te hangen om de baby's te wegen. We zagen wel dat er niet voldoende te doen is in de clinic en hebben we met de directrice besproken dat Mirjam ander werk gaat doen, zij wilde graag voorlichting gaan geven in hygiene en seksuele voorlichting aan de meisjes. Dit vond de directrice een goed idee en is Mirjam zeep, tandenborstels en tandpasta in gaan slaan.

Op dinsdag komen de moeders met kinderen naar de clinic voor het wegen en vaccineren van de kinderen. Terwijl ik daar mee bezig was kwam de vroedvrouw vragen of ik bij een bevalling wilde helpen dus ik naar de kraamkamer. De kraamvrouwen liggen op we zeil, dat ze zelf meegebracht hebben, om op te bevallen. Ze moeten ook steriele handschoenen en watten meebrengen. Meestal komt de moeder mee en als het lang duurt ligt ze op de grond te slapen. Ook eten en drinken brengen ze zelf mee. Na de bevalling lopen ze zelf terug naar de kamer en wordt de baby bij ze gebracht. De bevallingen zijn erg leuk om te doen, ik mag de baby aanpakken en wegen. Kleertjes krijgen ze niet aan maar worden in 4-5 doeken gewikkeld.

Vandaag weer op outreach geweest, dit was echt in de binnenlanden, over zandpaden met kuilen waar de auto dan omheen moet manoeuvreren. Vrouwen met baby's kwamen uit de bosjes vandaan. We zaten weer onder een boom met onze spullen. Het vaccineren is verplicht hier in Oeganda en wordt vergoedt door de overheid. Ik had hier wel veel bekijks, de meeste mensen die langs reden keken 2-3 om.

We zijn in Uganda

Na een vliegreis van 9 uur kwamen we gisteren aan om 09.15. In Nairobi zijn we overgestapt. Aangekomen in Uganda moesten we eerst een formulier invullen voor het visum. Op de luchthaven eerst onze handen ontsmetten en nog een formulier invullen of je wel gezond bent. Daarna in de rij waar mensen in witte jassen en mondkapjes op klaar stonden om de formulieren te controleren en je temperatuur op te meten met een laserthermometer. Daarna in de rij voor het visum, vingerafdrukken van beide handen en een foto, daarna konden we onze koffers ophalen. Op het vliegveld stond Inge, coördinator van doing good, ons op te wachten.

Na een autoreis van ruim 1,5 uur in de stromende regen kwamen we aan bij het project. het laatste stuk van de weg is onverhard dus met die regen was het een aardige modderpoel met flinke kuilen. We werden ontvangen door het directie echtpaar, deze hebben ons het verblijf gewezen en uitgelgd wat zij doen voor de kinderen En wij hebben verteld wat we willen gaan doen. Daarna hebben we een rondleiding over het terrein gehad, de clinic bekeken waar wij gaan werken en de verblijven van de kinderen. Voor de kleinere kinderen zijn er groepjes huizen in een cirkel gebouwd. Daarin slapen de kinderen op stapelbelbedden met 3 boven elkaar. Er zijn in zo'n huisje 2 slaapkamers. In een cirkel kunnen 40 kinderen wonen. Tussen die huisjes staat een gebouw met toiletten en douches en er is een huisje voor de "moeder" zij zorgt voor de kinderen. Achter op het terrein zijn de slaapzalen voor de grotere kinderen.

Verder zijn er de schoolgebouwen voor basis, voortgezet onderwijs en beroepsgerichte opleidingen, naailokaal, computerlokaal en voor de technische vakken. De huisjes etc. Worden door de leerlingen gebouwd, ze zijn nu een nieuw schoolgebouw aan het bouwen. De hoogste klassen hebben nu examen en daarna is het zomervakantie en gaan ze voor twee maanden naar huis. Er zijn ook weeskinderen, die blijven op het project.

Na de rondleiding zijn we met Inge naar Kampala gegaan om geld te pinnen, dit lukte niet, apparaat was out of order, en hebben we boodschappen gedaan. Daarna terug naar het project.

's Avonds al vroeg naar bed gegaan, lekker geslapen. Om 10.00 uur is Inge ons weer op komen halen om een Ugandese telefoonkaart te kopen en alsnog te pinnen In Kampala. De reis daar naartoe ging eerst op een boda boda, een scooter met chauffeur, en daarna in een mtata, een vw busje waar 16 mensen ingestouwd worden. Het verkeer hier rijdt door elkaar, auto's gaan zo de straat op en daartussen rijden de boda boda's. Bij deze pinautomaat lukte het wel om te pinnen, nog even lunchen in de stad en daarna de reis weer terug met de mtata en boda boda.

Het huisje waar we wonen is ruim, we wonen er met z'n tweeën. Het heeft twee badkamers, vier slaapkamers en huiskamer en keuken. Op het terras hebben we een mooi uitzicht, het is hier prachtig groen.

Morgen gaan we beginnen met werken, ben erg benieuwd hoe dat zal gaan.

Nog 1 dag

Morgen is het zover, dan gaan we vertrekken. Vandaag de laatste dingen nog inpakken en het huis aan kant. Morgen gaan we eerst met de hele familie lunchen en daarna brengen Lieske en Thijs ons naar Schiphol, dan kan het grote avontuur beginnen.

Nog 50 dagen

De voorbereidingen zijn in gang. Vorige week heb ik mijn vaccinaties gehad waarna ik 2 dagen ziek op bed heb gelegen. Op het project waar we gaan werken hebben ze ook een echo apparaat maar weten niet hoe ze ermee om moeten gaan. Vanmiddag zijn Mirjam en ik in het ziekenhuis van Vlissingen geweest waar we uitleg hebben gehad over een echo apparaat, wat erg interessant was. ik heb een echo bij Mirjam gemaakt en zij heeft echo's gemaakt bij haar kinderen. Dat valt nog niet mee, want je weet niet goed wat je ziet en waar je naar moet kijken. Hopelijk lukt het om ze daar uit te leggen hoe het apparaat werkt. Op de HAP heeft de afgelopen weken een spaarpot gestaan waar collega's en artsen geld in gedaan zodat we instrumenten mee kunnen nemen die ze in Oeganda nodig hebben zoals een bloeddrukmeter. Iedereen bedankt voor de bijdrage.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lianne